[Lenka]

Dla wszystkich za miłe słowa w imieniu Amandy DZIĘKUJEMY

Amanda jest szczęśliwa, jeżeli jest w pobliżu człowieka.

Bardzo chętnie chodzi na spacer, na myśl o spacerze cieszy się aż piszczy z radości.

A jeszcze z ważnych informacji. Amanda nie boi się żadnych domowych urządzeń (np odkurzacza), a także głośnej muzyki, telewizora - nie robi to na niej żadnego wrażenia.

[aneta i Wiktor]

Amanda wśród traw wygląda pięknie 
Mam nadzieję, że ją poznam i wymiziam na niedzielnym spacerku w Łodzi 

[Magda]

Jest cudna!
Wygląda na bardzo spokojną i dystyngowaną.

[stepi]

Spokojna dziewczynka.

[BeataA]

Śliczna 

[ElzaMilicz]

Amanda ma uszkodzony staw kolanowy. Jest podejrzenie zerwania więzadła krzyżowego.

Właśnie przywiozłam ją od Lenki.
Na przywitanie rozdawała psom buziaki na prawo i lewo, jedynie Gobusiowi ich oszczedziła bo oszczekał ją jak wiejski burek. 
Szczególnie wylewnie przywitała się z Mimi. 

[ElzaMilicz]

Dziękuję Camarze za dziesiątki telefonów wykonanych dziś w jej sprawie,
za konsultacje na odległość z najlepszymi i za anielską cierpliwość.   

[ElzaMilicz]

http://www.pasterzeforum.pl/index.php?topic=1671.msg62721#msg62721



Jaka jest Amanda dowiemy się bliżej od Agi, ponieważ pod jej opieką będzie sunia.


Na dziś można powiedzieć, że w zachowaniach i budowie ogromnie przypomina Benia http://www.pasterzeforum.pl/index.php?topic=455.0


Wąską czaszkę o wysokim sklepieniu nie tak często spotyka się u berneńczyków, to rodzi podejrzenie pokrewieństwa.
W charakterystyczny sposób porusza się i...manipuluje językiem aż nie ułoży go odpowiednio w pysku - ponieważ jest zbyt długi.
Tak jak Beniu jest szczupła, skoczna, energiczna oraz... zdystansowana do obcych, niekoniecznie oczekująca czegoś dobrego.
A jednocześnie tak słodka, tak bardzo potrzebująca akceptacji i poczucia bezpieczeństwa.
Smutno jest patrzeć na takie psy...

[Aga]

Sunia dojedzie do nas dopiero późno w nocy.
Ale nie szkodzi - nasz dom i serca są zawsze otwarte... 
Czekamy z niecierpliwością na małą. 


Sama nie wiem dlaczego przepełnia mnie dziwne, elektryzujące uczucie. Chyba po raz pierwszy czuję coś takiego. Po prostu nie mogę się jej doczekać...

[reneczek4]

Sliczna panienka  cud miód i orzeszki 

[aneta i Wiktor]

Jak minęła podróż panience ?

[Aga]

Amanda dojechała przed 2-gą w nocy. Był jeszcze spacer zapoznawczy, wprowadzenie do domu i bardzo szczegółowy rekonesans po nowym miejscu.
Poszłam spać dopiero nad ranem.
Przytomnością umysłu raczej dziś nie grzeszę, więc wybaczcie zdawkowe informacje.




Przywitały się z Redim z takim entuzjazmem i uczuciem, jak para bardzo serdecznych przyjaciół - czego po Ami może i się spodziewaliśmy, znając jej franciszkański stosunek do zwierząt - ale po Redim - nigdy! 
Wyobraźcie sobie, że spały obok siebie, a w zasadzie 'nos w nos' przy moim łóżku - i nawet nie drgnęły.
No, przynajmniej do momentu, w którym się przebudziłam i natychmiast obie stęsknione i uradowane mordy miałam na sobie... 


Jest kochana.

[aneta i Wiktor]

Czyżby Redi się zakochał ?  
Miło widzieć z rana zadowolone mordeczki 

[Aga]

Czyżby Redi się zakochał ?

Ponieważ często przez nasz dom 'przewijają się' jakieś psy, Redzisław obrał swoją taktykę i generalnie z obojętnym nastawieniem znosi kolejnych czworonożnych gości.
Jest 'ponad to'. 
(Musi tylko z częstotliwością co średnio 3 minuty upewniać się, że wciąż go kocham i nic się nie zmieniło)
Tym bardziej dziwi tak duża sympatia, którą obdarzył Amandę.
Tego 'zaszczytu' dostąpiła oprócz niej jedynie Xenka:
http://www.pasterzeforum.pl/index.php?topic=857.0




Za to Amanda stała się moim cieniem. 
Jeśli gotuję - leży przy kuchence, jeśli myję naczynia - przesuwa się o metr i leży przy zlewie, jeśli myję podłogę - leży przede mną na umytej podłodze, jeśli idę do łazienki - rozkłada się pod drzwiami tarasując drzwi...
Ciągle muszę uważać, żeby na nią nie wpaść.
A jeśli mnie zabraknie - przykleja się do jakiegokolwiek innego domownika.
I nie ma tu żadnych faworytów - tak samo uwielbia i babcię, i Marcina, i dzieci.

A rano przy kawie ze sobą rozmawiamy.
Ja miziam ją po brzuchu, a ona mruczy, poszczekuje i zaczepia łapą, patrząc przy tym głęboko w oczy, jakby szukała odpowiedzi na pytanie: 'dlaczego mi tak dobrze?'...
To jest niezwykle zabawne...
Ale jednocześnie powoduje ukłucie w moim sercu, jakbym starała się jej odpowiedzieć: 'bo tak właśnie powinnaś się czuć'...

[Julian]

Tak dobrze jak nigdy do tej pory.
A powinno być tak normalnie.
Aga