[Tobik]

Z Tobisiem nie najlepiej. Mamy infekcję, kolejny antybiotyk od wczoraj, płukanie rany i jutro kolejna kontrola.

Pochwalimy się jeszcze, że od miesiąca mieszka z nami Fiori:

[Julian]

Dla Tobisia dużo zdrówka 
A co to za piękność u Was ?

[Tobik]

Dziękujemy!!
A Fioriśka to ....
No cóż mój mąż mógłby to powiedzieć "głupota mojej żony". Ja powiem, że w czwartek usypialiśmy mojego Rufusa (piesa, który mieszkał u moich rodziców i to ja podjęłam tę trudnà decyzję, bo moi rodzice czekaliby na naturalny koniec) a w sobotę dowiedziałam się o Fiori i nie mogłam nie pomóc i nie wyciągnąć jej ze schroniska. Tak też zamiast płakać (choć nie obyło się bez łez) trochę stawiając Marcina przed faktem dokonanym pojechaliśmy po Młodą do Katowic.
Tak oto powiększyła nam się rodzina. Zdaniem mojej mamy jestem popier.... i mam najeb... w głowie. Ale niech tak będzie. Tak mówi jak pomagam psiakom, tak mówi jak mamy psy nic już tego nie zmieni. Zresztą wszystko co zrobię zawsze i tak będzie źle lub nie tak.

[stepi]

Spokojnie nie jesteś po.........a tylko masz olbrzymie serce
Zdrówka dla Tobisia a mała jest śliczna

[Krzysztof]

Wiesz jak to mówią: " Z rodziną to tylko na zdjęciach..."  I to jeszcze  trzeba się ustawić w środku bo z brzegu wycinają. 

A Fiori cudna. Ale się będzie ładnie na spacerach na tle bernoli i białasów prezentować.
Dużo zdrowia dla Tobisia.

Pozdrawiam

[Tobik]

Z Tobiśkiem już lepiej, jak tak dalej pójdzie to w czwartek ściągamy dreny. Jednak ilość antybiotyków, którą przyjmuje powala. Szczęście humor mu dopisuje. Do tego spadł śnieg, który Tobisiek uwielbia i od wczoraj najchętniej w ogóle by nie wchodził do domu by się nim nacieszyć. Razem z Joachimem cieszą się z tych minimalnych ilości śniegu, które są.

[AniaS]

Tobik, podziękuj swojej mamie w moim imieniu, że nie wychowała Ciebie na swój wzór i podobieństwo. Możesz być z siebie dumna!
Zdrówka dla całej Ferajny!

[Tobik]

Mama jest położną i ma inne "powołanie". Ona się w swoim spełnia i jest szczęśliwa. Szkoda tylko, że nie widzi iż psa można traktować inaczej. Na tym poziomie nie dojdziemy do porozumienia.
Tobisiek już po zdjętych drenach, szwach i rany goją się idealnie. Miejmy nadzieję, że limit przygód wyczerpany 

[Tobik]

Dwa lata temu właśnie 15 grudnia w godzinach wieczornych przyjechaliśmy z Tobisiem do Domu. Nie wyobrażamy sobie już domu bez psów.
Dla nas to nie dwa lata tylko jakby tak było już zawsze.
Ostatnio w rozmowie zaproponowaliśmy Joachimowi przeprowadzkę do mieszkania w bloku. Tam miałby swój pokój i wszystko wyglądałoby inaczej niż w naszym prowizorycznie urządzonym domu. Joachim na to, że on się nigdzie nie wyprowadza, bo on bez psów nigdzie się nie rusza, bo w bloku nie będą mogły z nim zamieszkać. Dom nie jest idealny ale są z nim jego ukochane psiaki.
Gdzie my tam i nasze psy.
Fundacjo DZIĘKUJEMY  za zaufanie   

[Nikonoowata]

Psiaki lepiej trafić nie mogły  Jeszcze wielu wspólnych lat Wam życzę!
Całusy dla całej rodziny (i ludzkiej, i psiej) 

[Tobik]

Psi zaprzęg:







Tobisiowe patyczki

[Asia Szczecin]

Super zaprzęg 

[stepi]

zaprzęg rewelacja 

[Tobik]

Tak się składa, że właśnie dziś mija dwa lata jak Margulec zawitała w nasze skromne progi. Od tego czasu nic się nie zmieniła, nadal jest postrzelonym psiakiem, pełnym żywiołu w sobie. Kochamy ją mimo jej wszystkich szaleństw. Jak wpada do domu to z całym impetem. Ogon lata we wszystkie strony zrzucając wszystko co napotka na swej drodze.Biegając po ogrodzie spod jej łap ziemia leci ale uśmiech z pyska nie schodzi i o to chodzi. Super towarzyszka zabaw ogrodowych dla Joachima.
Rano z Marcinem ubiera się i odprowadza go do drzwi, gdy on wychodzi do pracy. Popołudniu piszczy, że samochód podjechał pod dom. Za to jak chce coś dostać to mina grzecznego pieska jest bezbłędna.

[Tobik]

Tobi i Margo opowiadali dziś o działalności Fundacji na Rodzinnym Pikniku Zwierzaka oraz na Święcie Rodzin Krakowskich. Wszędzie wzbudzali duże zainteresowanie, dużo osób pytało o rasę. Opowiadaliśmy o działalności Fundacji i rozdawaliśmy gadżety, które mieliśmy w swoim posiadaniu. Margo brała udział z Marcinem i Joachimem w biegu dużych psów, ale w połowie jej się znudziło. Bieg ukończyła mimo wszystko. Dzieci były zadowolone z takich misiów do głaskania.
Fiorcia została w domu, odpoczywała i spała smacznie. Baliśmy się o nią jeszcze. Rana po sterylce dość świeża.