www.pasterzeforum.pl » ZDROWIE I PIELĘGNACJA » ZDROWIE
 » DYSPLAZJA STAWÓW BIODROWYCH I ŁOKCIOWYCH

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji


© 2017 Fundacja Pasterze. Wszelkie prawa zastrzeżone. Korzystanie z serwisu oznacza akceptację Regulaminu

Autor Wątek: DYSPLAZJA STAWÓW BIODROWYCH I ŁOKCIOWYCH  (Przeczytany 4394 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline ElzaMilicz

  • Pasterz
  • *****
  • Wiadomości: 7774
  • Veritas odium parit.
DYSPLAZJA STAWÓW BIODROWYCH I ŁOKCIOWYCH
« dnia: Marzec 16, 2011, 11:59:24 am »
DYSPLAZJA STAWÓW BIODROWYCH

Dysplazja stawów biodrowych łac. dysplasia coxae congenita, ang. hip dysplasia jest jedną z najczęściej występujących chorób ortopedycznych psów. Mówimy o niej kiedy mamy do czynienia ze zmianami w jednym lub obu stawach biodrowych, polegającym na braku kongruencji /dopasowania, zborności/ panewki miednicy i głowy kości udowej. Najczęściej dochodzi do spłycenia panewki i zmiany kształtu głowy kości udowej, która zamiast kształtu kulistego staje się mniejsza i traci naturalny obrys. W związku z tym rozwija się niestabilność i rozluźnienie w obrębie stawu, prowadząc do stanów zapalnych, bólu, procesów zwyrodnieniowych i ostatecznie prowadzi do zmiany postawy zwierzęcia.


Jaka jest budowa stawu biodrowego?

Staw biodrowy zbudowany jest z głowy kości udowej, która objęta jest panewką miednicy. Stabilizacja kończyny zapewniona jest dzięki odpowiedniemu osadzeniu głowy kości udowej i ukątowaniu szyjki głowy kości udowej w stosunku do osi długiej całej kości udowej. Wszystkie siły z punktu fizycznego muszą być idealnie rozłożone tak aby kończyna mogła dźwigać ciężar tułowia. Dodatkową stabilizację zapewniają mięśnie otaczające staw, torebka stawowa, więzadła panewki i centralne połączenie poprzez sam staw, czyli więzadło głowy kości udowej. Tak jak w każdym stawie ruchomość i poślizg zapewnia maź stawowa, która pełni również rolę odżywiającą struktury chrzęstne. Ponadto aby pomiędzy strukturami kostnymi nie było oporów, tarcia wszystkie struktury powleczone są chrząstką.


Jakie są przyczyny powstawania dysplazji?

Dokładny mechanizm powstawania jest wieloczynnikowy. Wśród wielu doniesień naukowych wymienia się, że główne przyczyny to geny, czynnik hormonalny i czynniki środowiskowe. Uważa się jednak, że decydującą rolę w tej przypadłości mają uwarunkowania genetyczne, a czynniki środowiskowe potęgują predyspozycje dziedziczne. Predysponowane dziedzicznie są głownie rasy psów dużych i olbrzymich szybkorosnących np.:      owczarek niemiecki, labrador, dog de bordeaux, mastiff neapolitański, cane corso. Ale też opisywane są przypadki dysplazji u psów małych i średnich np.: buldog, spaniel, basset, american staffordshire terrier. Nie należy też przyjmować za pewnik, że jeśli rodzice naszego ulubieńca nie mają dysplazji to nasz pies również jest wolny od tego schorzenia. Oczywiście w takim przypadku jest mniejsze prawdopodobieństwo jej wystąpienia. W związku z tym w przypadku psów rodowodowych, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia dysplazji stawów biodrowych w 2000 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna /FCI/ poleciła ujednolicenie oznaczeń stopnia dysplazji stawów biodrowych. W Polsce psy rodowodowe, które ukończyły 15 miesiąc życia poddawane są badaniu przez wyznaczonych lekarzy weterynarii. Badanie obejmuje ocenę stopnia dysplazji i wpis do rodowodu. Trzeba zaznaczyć, że w różnych krajach przyjęte są różne stopnie oceny i okres wieku w jakim wykonuje się zdjęcie RTG w kierunku dysplazji. Czasem psy ras dużych i olbrzymich w związku z wydłużonym wiekiem dorastania są oceniane w późniejszym czasie.


Od 1 stycznia 2001 roku w Polsce zostały wprowadzone następujące symbole ocen wpisu do rodowodów:

A stawy biodrowe prawidłowe, wolne od dysplazji

B stawy biodrowe prawie normalne

C nieznaczna dysplazja

D umiarkowana dysplazja

E ciężka dysplazja



Poza predyspozycjami dziedzicznymi wpływ na wystąpienie dysplazji stawów biodrowych mają jeszcze czynniki środowiskowe , które mogą potęgować te pierwsze.Do nich należą:

-Nieprawidłowe żywienie. Musimy wiedzieć, że psy różnej wielkości osiągają dorosłą masę ciała w różnym wieku. np. rasy małe i miniaturowe w wieku 6-9 miesięcy, natomiast rasy duże i olbrzymie 18-24 miesięcy. Dlatego układając dawkę pokarmową dla odsadzonych szczeniąt musimy uwzględniać różne zapotrzebowanie energetyczne pokarmu, różne zapotrzebowanie na składniki mineralne i witaminy, jakość i strawność dawki pokarmowej. Częstym błędem żywieniowym jest podawanie zbyt dużej lub źle zbilansowanej ilości wapnia, fosforu i witaminy D3. Drugim błędem jest podawanie wysokoenergetycznej karmy. Oba błędy żywieniowe prowadzą do szybkiego wzrostu kości i szybkiego przyrostu na masie co w efekcie obciąża stawy doprowadzając do rozluźnienia i niedopasowania w stawie. W następstwie dochodzi do uszkodzenia chrząstki stawowej. Dlatego zawsze należy dokładnie i rzetelnie skonsultować dawki podawanego pokarmu w danym okresie życia psa z lekarzem weterynarii.

-Drugim bardzo poważnym czynnikiem, który może doprowadzić do dysplazji jest intensywny trening w okresie wzrostu. W przypadku psów ras dużych zakończenie wzrostu ma miejsce w wieku 14-16 miesięcy. Okres zakończenia kostnienia to 8-10 miesięcy. Prowadząc w tym okresie intensywny trening można doprowadzić u naszego pupila do zbyt dużego obciążenia stawów. Urazy biodra lub kończyn miednicznych.

 

Czy mój pies ma dysplazję stawów biodrowych?

Diagnozę może podjąć lekarz weterynarii na podstawie wywiadu, badania klinicznego, badania ortopedycznego i wykonując badanie dodatkowe jakim jest zdjęcie RTG. W niektórych przypadkach, kiedy chodzi o dokładną ocenę struktur wewnętrznych stawu, lekarz może podjąć decyzje o dodatkowych badaniach jak artroskopia, czy tomografia komputerowa. Ocena stawów biodrowych jest stawiana na podstawie kilku metod np.: Ortolaniego, Barlowa, Bardensa, Norberga, PennHIP, DAR. W związku z tym nieprawidłowości w stawie można stwierdzić w bardzo młodym wieku, dlatego warto odwiedzić lekarza weterynarii, który bez znieczulenia a następnie w narkozie zbada psa i określi, czy należy przedsięwziąć działania profilaktyczne. Należy pamiętać, że w wieku 15 miesięcy, kiedy dokonuje się wpisu do rodowodu, może być juz za późno na profilaktykę czy korekcję chirurgiczną.


Wśród niepokojących objawów, dzięki którym możemy podejrzewać zmiany w obrębie stawów są:

- brak chęci do ruchu

- kulawizna / szczególnie po dużym wysiłku /

- sztywny i chwiejny chód

- krótki wykrok

- ustawienie kończyn w literę X

- potykanie się podczas biegu

- zajęczy bieg / pies odbija się z obu kończyn miednicznych /

- problemy ze wstawaniem i siadaniem

- problemy z wyskokiem

- pozycja leżąca z wyciągniętymi kończynami do tyłu

- wygięcie grzbietu

- zanik mięśni w obrębie kończyn miednicznych



Jak zapobiegać?


Najistotniejsze jest wczesne badanie ortopedyczne. Już kilkutygodniowe szczenięta mogą być zbadane i poddane profilaktyce zachowawczej lub operacyjnej. Jeśli badanie kliniczne nie potwierdzi skłonności do dysplazji należy pamiętać o tym by w okresie dorastania dawkować ruch. Intensywny trening prowadzi do rozluźnienia więzadeł i torebki stawowej. Zalecane są zatem częste, ale nie forsowne spacery po równym i pozbawionym przeszkód podłożu. Należy także wyeliminować bieganie, skakanie przez przeszkody, zabawy z kijem, aportowanie, a szczególnie nawroty przy aporcie. Treningi te mogą przynieść u psów predysponowanych znaczne zmiany w obrębie stawów. Nie wskazane jest wchodzenie po schodach, dlatego lepiej jeśli pies będzie wnoszony na piętro. Poruszanie się po powierzchniach śliskich, gdzie istnieje prawdopodobieństwo rozjeżdżania się kończyn jest następnym czynnikiem obciążającym stawy. Doskonałym treningiem dla psa jest pływanie, które rozwija wszystkie mięśnie i nie obciąża stawów poprzez wyporność wody. Następną zasadą jest podawanie zbilansowanej i dobrej jakości karmy. Nie należy przekarmiać zwierzęcia, wychodząc z założenia, że im więcej dajemy pożywienia tym lepiej dla naszego pupila. Jeśli sami przygotowujemy pokarm, warto udać się po poradę do lekarza weterynarii, aby pomógł nam ją odpowiednio zbilansować i poradził dobór produktów spożywczych zawierających odpowiednie proporcje komponentów energetycznych, białkowych i witaminowo-mineralnych. Nie stosujmy bez konsultacji z lekarzem witamin i minerałów. Jeśli karmimy psa karmą gotową pamiętajmy, że te dobrej jakości, klasy super premium zalecone przez lekarza, są już odpowiednio zbilansowane pod względem kalorycznym i dodatków mineralno-witaminowych, więc nie trzeba jej uzupełniać. Pies musi mieć zawsze zapewniony stały dostęp do świeżej wody. Jest to niezbędny składnik potrzebny w przemianach metabolicznych organizmu.


Czy dysplazję można wyleczyć?

Jest kilka metod, które umożliwiają leczenie dysplazji. Kiedy mamy psa z predylekcyjnej rasy, należy zbadać go już wieku 2-4 miesięcy mimo nie stwierdzalnych objawów bólu czy kulawizny. Pies, który w młodym wieku nie ma widocznych objawów dysplazji nie znaczy, że w późniejszym wieku nie będzie nią obciążony. Dopiero po ukończeniu 24 miesiąca życia powinno być wykonane powtórne badanie w kierunku dysplazji, które całkowicie ją wykluczy. Dzięki badaniu stawów biodrowych lekarz podejmie decyzję czy należy stosować wyłącznie działania profilaktyczne czy podejmie leczenie. Istnieją dwie metody leczenia dysplazji stawów biodrowych: zachowawcze i operacyjne. Przy leczeniu zachowawczym powinno się zapewnić psu ograniczony trening, lecz musi być on odpowiednio dostosowany do wieku psa i jego rozwoju fizycznego. Leczenie polega na włączeniu do diety preparatów mineralno-witaminowych, w przypadku niezbilansowanego odpowiednio pożywienia. Kiedy zmiany są juz zaawansowane i mamy do czynienia z rozluźnieniem torebki stawowej lub przebudową stawu i chrząstek stawowych podawane są preparaty lub diety zawierające glukozaminę i siarczan chondroityny, które są swoistego rodzaju chondroprotektorami. Są to też preparaty, które mają działanie przeciwzapalne i wraz z innymi lekami z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych /NSAID/ stosowane są przy poważnych zmianach w stawach, szczególnie kiedy już pies cierpi i kuleje. Jest wiele zabiegów operacyjnych, które w zależności od stopnia zaawansowania dysplazji i rozwoju zwierzęcia lekarz może wykonać.

 

Pektinectomia, pektinotomia, pektineomiectomia

Zabiegi te dotyczą przecięcia lub całkowitego usunięcia mięśnia grzebieniowego. Jest to mięsień, który zlokalizowany jest po przyśrodkowej stronie uda. Jeśli jest on zbyt napięty, głowa kości udowej może wychodzić z panewki miednicy. Przecięcie lub usunięcie tegoż mięśnia zmniejsza działanie tej siły, wyłączy nadwrażliwe nerwy, zmniejszy nieprawidłowe napięcie zapewniając złagodzenie bólu. Zabieg nie jest traumatyczny i na drugi dzień po nim pies normalnie powinien się poruszać. Powinien być wykonany w jak najmłodszym wieku psa.

 

Neurectomia

Denerwacja torebki stawowej w celu zniesienia bólu.

 

PIN

Zabieg polegający na usunięciu mięśnia grzebieniowego, przecięciu mięśnia biodrowo-lędźwiowego i dokonaniu odnerwienia torebki stawu biodrowego. Operację wykonuje się w przypadku zmian zaawansowanych i zwyrodnieniowych.

 

Symfiziodeza

Zabieg wykonywany w bardzo młodym wieku zwierzęcia, polegający na zahamowaniu wzrostu w spojeniu łonowym i dzięki temu zmianie ukątowania w stawie. Panewka zakrywa głowę kości udowej.

 

Darthroplastyka

Nadbudowa obrąbka panewki miednicy.

 

Potrójna osteotomia miednicy - TPO

Zabieg polega na przecięciu miednicy w trzech miejscach w celu zmiany ukatowania krzyżowo-miednicznego i dopasowania powierzchni stawowych. Zabieg jest zabiegiem prewencyjnym tak aby w przyszłości nie doszło do zmian zwyrodnieniowych w stawach biodrowych.

 

Endoproteza stawu biodrowego

Operacja bardzo często wykonywana u ludzi. Niestety w związku z dużymi kosztami samej protezy stawu biodrowego niewielu właścicieli psów decyduje się na ten zabieg. Wykonuje się go przy zmienionych zwyrodnieniowo-zapalnie stawach i pogorszeniu jakości życia psa. Polega na usunięciu szyjki i głowy kości udowej i wprowadzeniu na jej miejsce endoprotezy ze stopów metali. W przypadku zmienionej panewki również zastępuje się ją protezą sztuczną.

 

Dekapitacja głowy kości udowej

Zabieg wykonywany jako ostateczny w leczeniu dysplazji stawów biodrowych. Częściej wykonywany u małych psów w związku z mniejszym obciążeniem kończyn miednicznych. U dużych psów po zabiegu należy wdrażać długotrwałą fizykoterapię. Polega na usunięciu głowy i szyjki kości udowej zmienionej procesem zapalno-wytwórczym. Miejsce to wypełnia się tkanką łączną, która spełnia funkcję zastępczą stawu.



lek. wet Paweł Adam Mucha

specjalista chirurg


 
...zło jest banalne, dobro niepojęte;  bez wiary przewracamy się o źdźbło trawy, z wiarą przenosimy góry...
Nara* Tina* Szila* Meda* Aza Jaga

Odp: DYSPLAZJA STAWÓW BIODROWYCH I ŁOKCIOWYCH

Offline ElzaMilicz

  • Pasterz
  • *****
  • Wiadomości: 7774
  • Veritas odium parit.
...zło jest banalne, dobro niepojęte;  bez wiary przewracamy się o źdźbło trawy, z wiarą przenosimy góry...
Nara* Tina* Szila* Meda* Aza Jaga


 



Estalia by Smf Personal