[Delicja]

 

[apula]

Kiedy przystajemy na chwilę na spacerze, któreś z nas mówi: Jaret już by szczekał.
Trzymajcie się.

[sabamlis]

Potwierdziała się wstępna "robocza diagnoza" naszego weta, Jarecik cierpi na ostre zapalenie trzustki, pewnie już przechodzace w zewnątrzwydzielniczą niewydolność trzustki.

Jaret jest przykładem złej diagnozy i niejednoznacznych objawów choroby. Z perspektywy czasu widzę że chorą trzustkę Jaret miał prawdopodobnie zanim do nas trafił. Choroba często przebiega łagodnie i "falami" a jej objawy przypisywane były innym przyczynom. Niezbyt ładna kupa, okresami luźna, jasna, kilka razy dziennie była brana za skutek złego odżywiania w "poprzednim" życiu, wiązana z dużą wrażliwością żołądka, reakcją na zmiany karmy, stres czy przeforsowanie. Zwłaszcza ze były okresy kiedy wszystko było OK.
W momencie pojawienia się problemu z łapa, wszystkie objawy wiązano już z nią, tymczasem gwałtowne spadki formy, okresowy brak apetytu, brzydka podśmierdująca sierść, a nawet opuchlizna łapy były spowodowane chorobą trzustki.

Jest to dobry moment żeby napisać coś o weterynarzach. Przychodnię do której chodzę od przeszło dwóch lat, która cieszy się bardzo dobrą opinia, która uratowała Sabinę i która gorąco polecałam, stała się tak popularna że powoli zmieniła się w dom wariatów, lekarze się nie wyrabiają, spieszą sie, zaczynają tracić kontrole nad tym co robią z poszczególnymi pacjentami. Jedyne co ostatnio mi proponowali w sprawie Jareta to kolejna sedacja, pobieranie wycinak i dalsze operacyjne leczenie łapy, (wszystkie objawy wiązali z możliwością nowotworu). Nie wyraziłam na to zgody i poprosiłam o wykonanie badań krwi Jareta, o bardzo złych wynikach nie zostałam poinformowana (wcześniej zawsze od razu miałam informacje). Zdecydowałam się na konsultacje z innym weterynarzem, który psa potraktował jako "całość", z łapą uważa ze nie jest źle, jest to problem drugorzędny, natomiast wszystkie objawy powiązał z wątrobą i trzustką, co potwierdziły testy TLI.
Na temat chorób trzustki założyłam nowy watek, polecam do przeczytania.
http://www.pasterzeforum.pl/index.php?topic=1393.0
Jarecik ma sie troszeczke lepiej, z chorą trzustką można żyć, trzeba tylko bardzo ściśle przestrzegać diety i podawać enzymy. Bardzo biedactwo schudł ostatnio, i forma była bardzo marna, ale od kilku dni jest trochę lepiej, powoli podajemy więcej jedzenia i dostaje enzymy. Wiem żę choroba ma tendencje do nawrotów wiec cały czas trzeba Jaretka pilnować, ale mam nadzieje że jeszcze nacieszy sie życiem.
Za piłeczką gania po ogrodzie, tylko dłuższe szaleńcze spacery zostały na razie odstawione.

[anavilma]

Cała nasza banda trzyma kciuki za Jarecika!

[Aga]

Mimo wszystko bardzo się cieszę, że to nie nowotwór.
Tak coś czułam, że Jaret to prawdziwy strongman 
Będzie dobrze Marysiu

[sabamlis]

Obiecałam że napisze jeszcze o zdrowiu Jareta.
Niewiele więcej można juz dodać. Kiedy pisałam ostatni post dwa tygodnie temu wierzyliśmy że jest dla Jareta szansa na powrót do zdrowia. Jaret dostawał enzymy na niewydolność trzustki i hormony na niedoczynność tarczycy, jednak leczenie nie przynosiło efektów.
Dziś mogę się tylko zastanawiać czy zamiast podejmować leczenia nie trzeba było dalej podawać sterydy i środki przeciwbólowe, ale wiem że gdybym to zrobiła i tak Jaret by odszedł, a ja miałabym pewnie pretensje do siebie że nie próbowałam go leczyć.
Gwałtowne wyniszczenie organizmu jaki nastąpiło w ostatnich dniach życia Jareta, jest według mnie dowodem na to że jednak niszczył go nowotwór, pewnie trzustki lub wątroby.

[Julian]

Marysiu! 
Jaret był wyjątkowym psem  i wyjątkowym berneńczykiem.
Zrobiłaś dla niego wszystko i dużo ,dużo więcej!!!!
Był psim tułaczem z rodowodem ,przechodzącym z rąk do rąk i niestety z  gorszego w gorsze .
Nie dało mu szczęścia.
To Ty i Tomek daliście mu szczęście ,ciepło , miłość, bezpieczeństwo ,stabilność jutra i opiekę ,której potrzebował.
To Wy byliscie przy nim ....
Nie możesz mieć wyrzutów sumienia.
Byliście oboje ,tym co najlepsze ,w jego psim życiu.
I tak musisz na to patrzeć.
Przytulam Was mocno  i wiem jak Wam ciężko
Jest mi bardzo przykro.
Jaret głęboko zapadł mi w serce i byłam bardzo szczęśliwa ,jego szczęściem z Wami.

[Agnieszka]

  daliście mu o co najlepsze... On to wiedział i czuł się z Wami szczęsliwy... zawsze zadajemy sobie pytanie czy zrobilismy wszystko... wiem co czujecie teraz... i wiem, że zrobiliście WSZYSTKO, za to Was kochał... Mocno Was ściskam i pamiętam tę uśmiechniety pychol Jareta z piłka w zębach, o które zawsze dbaliście by miał je przy sobie....
Marysiu, Jaret zawsze będzie z nami...