[Beata i Piotr]

Kochani jesteście,tyle ciepłych słow,dziekujemy!

Tak - naszej Heksi można nam było zazdrościć - to bylo 100 % miłości, radości i przytulańska!
Codziennie spotykam sasiadów,innych psiarzy - wszyscy nam współczują i nas pocieszają.
Wracam po pracy do domu - i nikt nie skacze ,nikt się nie cieszy, nawet dzieci to czują.
Mówią, że Heksia bryka za TM , wcina kosteczki i ciasteczka i jest szczęsliwa! To mówi moja 5 - letnia córka.

Ja patrzę na zdjęcia Soni  i innych psów i tez zazdroszczę ich właścicielom.
Dzisiaj minelam faceta z goldenem i się popłakałam.On ma psa, a ja nie.

[anna]

Beatko .Sonia nie umie się przytulać ,może się kiedyś nauczy okazywać miłość .Wiem że nas kocha i ona wie że jest kochana ,ale jeszcze daleka droga przed nami , przed nią , by była jak Heksa , jak Bona-Lenka i Fionusia moja ukochana.Heksi daliście wszystko o czym może zamarzyć psie serce i Ona Wam .

[Beata i Piotr]

Psia milość jest w serduszku Waszej Sonieczki, a z czasem bedzie i na merdajacym ogonku!
I usmiech na pyszczku bedzie - zobaczycie!

[anna]

Ogonek Sonieczki  jakimś cudem jeszcze tkwi przy pupie ,bo  kręci się w kółeczko jak u Fionki .Pysio też się uśmiecha ale nieśmiało ,jakby z obawą czy może ......Marzę ,by całym swoim ciałkiem się przytuliła jak to tylko bernusie potrafią i wiem , że kiedyś , już nie długo.....

[Ani@]

... tak będzie 

[Beata i Piotr]

Nie przestajemy o niej myslec, wszedzie jej pelno - w naszych wspomnieniach, na zdjeciach i w serduszkach naszych dzieci 

[kasia]

Piękne słowa... bardzo ,bardzo mi przykro. To samo przechodziliśmy z Bileczką to bardzo trudny okres i nie jest w sposób o nim zapomnieć. Każda rzecz ,którą robi nowa pociecha porównuję do Billi. Kropa bardzo zżyła się z Billą i jej również był bardzo trudno. Patrze codziennie na Kropę i Roxi i nie mogę zrozumieć dlaczego Kropa nie może tulić się do niej tak jak było z Billą. Leżeć z nią w tym samym kącie wtulone w siebie tylko cały czas oddzielnie. Widać ,że ona też za nią tęskni wszyscy za nią tęsknimy.No ale z czasem jest coraz lepiej.Leją mi się łzy  jak to czytam, pamiętam jak Billa odchodziła za panią Kasią na sale operacyjną i zamykają się za nią drzwi- to była ostatnia chwila kiedy ją widziałam ,często mi się to śni jako koszmar. Wiedźcie ,że ten czas ,który poświęciliście Heksi był dla niej najwspanialszym okresem w życiu i na pewno jest wam bardzo wdzięczna.... Trzymajcie się ściskam bardzo mocno. Powodzenia...
 

[Agnieszka]

Bardzo mi przykro, kiedy 12-10-2011 odszedł mój ukochany Luka (berneńczyk oczywiście), świat mi sie usunął pod nogami. Był ze mna 5 lat. Bardzo chorował i teoretycznie powinnam być na to gotowa, ale nie byłam - nikt nigdy nie jest. Myślalam, że nie dam rady, że się nie pozbieram, żyłam jak automat, płacząc co chwila i marząc by wrócił choć na chwilę, bym znów mogła go przytulić, pójśc na spacer... po dwóch tygodniach, przez przypadek znalazłam fundacje... po przeczytaniu historii o potrzebujących berneńczykach, wiedziałam co może mi pomóc, co powinnam zrobić - tam czekała Bona. Zadzwonilam i umówiłam sie z Elza. Poznałam Bonę (teraz Lenkę) i się uśmiechnełam, wiedziałm, że teraz dam radę, że już nie będzie tak bolało..., że z czasem wszystko będzie lepiej. Luka jest w moim sercu, tęsknie za nim, ale kiedy jest mi smutno, patrzę na Lenkę i jestem szcześliwa. Podchodzę do niej przytulam, opowiadam o Luce. Wiem, jak bardzo Wam ciężko, ale miesiące które daliście swojej suni a ona Wam są nie zapomniane i dla takich chwil w życiu warto sie uśmiechać.  Trzymajcie się. Gorąco pozdrawiam.

[Beata i Piotr]

Dzisiaj minęły dwa tygodnie od odejscia  Heksi. Ja nadal nie mogę się pozbierać.
Tak krótko z nami była.Za krótko.

Myślimy o niej codziennie!
Wspominamy z usmiechem na ustach - tyle radości wniosła do naszego domu.Tyle psiej miłości.Tyle psot.
Zobaczcie tylko jej zdjęcia - zawsze się uśmiecha.
Dobrze jej z nami było.A nam z nią.
Powiem Wam,że takie skrzywdzone biedy potrafia znów zaufać swoim nowym czlowiekom i je pokochać!
To nasza zasługa.

[Beata i Piotr]

Mineły dwa tygodnie bez naszej bernenskiej księzniczki i  nie było ani jednego dnia , w którym bym  nie płakała.
Trzeba szybko kochac te nasze  psiurki!

[Beata i Piotr]

Mamy teraz Stefana i jest wspaniały ale Heksia pozostaje dla nas ciągle najpiękniejszym w świecie berneńczykiem..

[Beata i Piotr]

I wiecie , co? Z rozpędu wołam Stefana - Heksa.
A nasi sasiedzi ucieszyli się dzisiaj ,że nasza sunia wróciła...
To  nie sunia - to Stefan!

[Agnieszka]

Skąd ja znam te pomyłki Luka - Lena, a sąsiedzi - o Luka jaki chudziutki, o Luka co z jego nóżką.... Ciesze się, że jest z wami Stefan, Heksa nad Wami czuwa i usmiecha sie do Stefana, bo wie jaki cudowny dom dostał.

[Sara]

Ja kiedyś tak ze strach kupiłam Dina, wiedziałam, że Largo ma 10 lat i ... ktoś to może nazwać premedytacją a to był okropny strach, tylko ja wiedziałam dlaczego kupuję Dina, nie powiedziałam dzieciom, a potem Largo odszedł , nawet nie zobaczył dzieci Cudnej 

[Beata i Piotr]

Tak sobie tu zaglądam i zawsze się popłaczę.
Dobrze,że Stefek leży obok i fuczy.
Jest inny, zupełnie inny niz Heksia, ale wiecie co?
Wniósł do naszego domu duzo radości.Rozmawiamy wciąż o psach, porównujemy je.I obydwa są fajne i kochane!