[Ani@]

Milla bardzo troskliwie opiekujesz się naszym Homerkiem.
Zmienił się bardzo 
Sierść błyszczy, o kołtunach już nikt nie pamięta i miło go pogłaskać.

Od pierwszych dni widać było, że Homer jest ciekawy świata,
a brak wzroku wcale mu w tym nie przeszkadza.
Jest tylko bardziej ostrożny, u bell29 bezbłędnie i od razu trafił do kuchni 

Milla nauczyła lalaka zachowywania czystości w domu,
grzecznego zostawania, gdy wszyscy domownicy wychodzą do pracy i szkoły.
Pomocne było wsparcie drugiego mądrego i zrównoważonego psa - i tu popisała się Majeczka 

[bell29]

Moj TM nie tylko bardzo przeżył kastrację Mala / sam zaprowadził go do weta i był przy podawaniu narkozy/ to jeszcze dwie noce go niańczył. Mały znosi to gorzej niż się spodziewaliśmy. Cały czas kręci się wokół własnego ogona. Musieliśmy mu w końcu podać leki uspokajające. 40 kg psa kręcące się w 30 centymetrowej lampie to naprawdę  masakra
Nie planowaliśmy być domem tymczasowym, więc dla nas jest to prawdziwy chrzest bojowy.

Mój TM przejął się także Homerkiem i teraz mamy o czym myśleć .....
Moja córka nastolatka wogóle się nie zorientowała , że Homerek nie widzi. Zapomniałam jej o tym powiedzieć i dopiero jak dziewczyny pojechały to dowiedziała się z naszej rozmowy.

Będę wdzięczna za radę na PW co skutecznie działa na swędzenie wokół szwów.
Pozdr 4all

[Milla]

[...]
Moja córka nastolatka wogóle się nie zorientowała , że Homerek nie widzi. Zapomniałam jej o tym powiedzieć i dopiero jak dziewczyny pojechały to dowiedziała się z naszej rozmowy.
[...]

to normalna reakcja w przypadku Homera, tak jak pisałam, nie raz nie dwa spotykaliśmy ludzi którzy musieli mu pomachać ręką przed oczami bo nie wierzyli
Ze szwami nic nie pomogę, Homer był pacjentem idealnym, już po dwóch dniach w kloszu chodził tylko wtedy jak nie mógł być pod naszym okiem, bo przy nas nawet nie próbował rozlizywać.
(poprzedni tymczas, Brunio, jak już stwierdził, ze klosza się nie pozbędzie (2 dni) zaczął sie do niego przyzwyczajać.)

[Camara]

Przy szwach w zasadzie nie powinno się majstrować  jeżeli wszystko goi się jak należy.
Można przemywać roztworem nadmanganianu potasu - działa odkażająco i jest obojętny dla nitek szwów.
Ale chyba nie łagodzi swędzenia?

[Aga]

Można podmuchać 

Musi poboleć niestety.
Faceci jakoś baaardzo ubolewają nad stratą klejnotów 

[bell29]

Malut opanował technikę pocierania o szew końcem klosza i otarł sobie skórę na szwie i wokół niego. Szew ma jakieś 15 cm długości. Nie pomogło oklejenie klosza miękkim wałkiem.
Uprzejmie donoszę, że pomogły majtki ludzkie "seni"/ dla osób z problemami urologicznymi/ rozmiar L w zestawie z kloszem. Mam nadzieję, że teraz wariactwo się skończy. Jesteśmy 6 dni po zabiegu 
Dzięki za wsparcie 

[Camara]

Szew ma jakieś 15 cm długości. ...

15 cm? mam nadzieję, że to tylko pomyłka "w druku"
zwykle szew po kastracji ma 1,5 do 2 centymetrów

[bell29]

Sory, że w wątku słodkiego Homerka  , który jest aniołem.

Camara, to nie pomyłka napisałam ok. 15 cm, trochę przesadziłam po zmierzeniu wyszło 12 cm.
Wygląda podobnie jak szew po sterylce u suczek.
Został wykastrowany metodą z pełnym usunięciem moszny. Jak twierdzi wet, to najlepsza metoda dla dużych psów, nie robi się krwiak i obrzęk. Trudno mi ocenić, bo nigdy nie kastrowałam psa.
Fakt faktem  majtki się sprawdziły i otarcia się goją.

[Milla]

Ale Mal też ma swój wątek
http://www.pasterzeforum.pl/index.php?topic=813.msg23352#msg23352

[renata]

A może jakieś wieści od Homerka?
Co u kochanego maluszka słychać?

[sabamlis]

Maluszek byl z nami na spacerku, piekny jest i taki milutki
wyglada na to ze Sabinka w dalszym ciagu mu sie podoba, ale juz nie jest tak jak na pierwszej randce
taki jestem sliczy, zadumany i usmiechniety


wiecej zdjec Homerka i reszy ferajny wstawilam w watku spacerowym:
http://www.pasterzeforum.pl/index.php?topic=88.msg31465#msg31465

[KasiaT]

Piękny Pan Pies 
Milla 

[Issa]

Milla ten ryjek zmienił się strasznie, ze smutnego na uśmiechnięty pyszczek.
Dla Ciebie i Majeczki 

[reneczek4]

piękny 

[Milla]

Słów kilka o Homerku

Nieustannie zadziwia mnie zmiana jaka w nim zaszła.
Z psa, który za odrobinę uwagi, próbował wskoczyć człowiekowi co najmniej na rączki, a najlepiej na głowę, zmienił się w hrabię, który tutaj spróbuje (acz dość łagodnie) załadować się na kolanka, tam sobie zajmie najlepsze miejsce w kuchni, by po stosownym czasie uwalić się pod moim łóżkiem z sapnięciem mówiącym "no kładź się już, ile będę za Tobą łaził?"

Na początku olbrzymim problem było, by każdy nasz ruch nie prowokował Go do poderwania się i ruszenia przed siebie, byle bliżej zasłyszanego odgłosu.
Teraz jak się Księciunio "ułoży" na środku kuchni, to nawet końmi się Go nie ruszy. Chociaż respektuje zasadę mówiącą, ze gdy my w kuchni gotujemy, psy wstępu nie mają.

Dzięki naszej Nice na spacerach maszeruje teraz niemal luzem, czyli na puszczonej 15 metrowej lince.
Prawie zawsze idzie idealnie przy mojej nodze, chociaż inne psy są tak interesujące... że z jego pyszczka wydobywa się piiiiiisk to jedyna rzecz która jest w stanie skłonić Homera do zapomnienia o bożym świecie .

Do ludzi, nieważne czy obcy, czy swój, jest słodki i urzekający. W ostatni weekend pojawiło się w moim domu kilkanaścioro moich znajomych, część spotkania przesiedzieliśmy z psami na kolanach, a Homer ułożywszy się na wyciągniętych nogach kilku osób z radością ... zasnął...

"Na mieście" nie ma lepszego zawodnika od Niego, niczego się nie boi, ani strzału z tłumika, ani trąbiącej WKDki, czy puszek wrzucanych do blaszanego kosza, wtedy najważniejsza jestem ja Jego człowiek i przewodnik, a wszystko inne nie ma znaczenia. Dzieci podchodzące by pogłaskać ślicznego pieska są fajne... Jeszcze fajniejsze są wtedy jak mają coś do jedzenia...
Jedzenie - to jedyny temat w którym nie doszliśmy do pełnego porozumienia. Wszystko co znajdzie na spacerze i co tylko można skonsumować jest maksymalnie szybko połykane. Nigdy nie broni jedzenia, ale nie chce oddać, po prostu zaciśnie tą swoją paszczękę i sobie wyskubuję ten np. chlebek z pomiędzy zębiszczy szanownego Pana.

Uffff, pisać bym mogła dalej Bo Homer jest psem niezwykłym, kochającym za wszystko i nic. Po prostu.
Teraz pozostaje tylko szukanie serduszka w którym mógłby zamieszkać na zawsze...